‘Human Forever’, een documentaire voor wie zich wil bezinnen op ‘de zorg’
Teun Toebes was een van de sprekers tijdens het VVT/GHZ-symposium van de VKIG op 17 november. Geïnspireerd door zijn bevlogen bijdrage, zat ik een paar weken later in de bioscoop, om Teuns film ‘Human Forever’ te zien.
De film is een documentaire, waarin Teun al ‘humanitarian activist’ over de wereldbol reist. Op zoek naar voorbeelden van zorg voor mensen met dementie, vanuit de menselijke maat, met zoveel mogelijk eigen regie, en met zolang mogelijke verbondenheid met wie en wat er eerder in hun leven belangrijk was. Niet weggestopt in een ouderwets (Nederlands) verpleeghuis waar de eenzaamheid resoneert in lange gangen, maar in een huiselijke omgeving passend bij de ‘voelende mens’ die iemand met dementie tot op het allerlaatst is. Die (particuliere?) huizen vindt Teun op verschillende mooie plekken onder meer in Denemarken en België.
Mijn conclusie is, dat wat ‘goede zorg’ wordt genoemd, ook cultuurgebonden is. Zoals het kale tehuis in Moldavië, waar Teun tijdens zijn presentatie op het symposium zo enthousiast over was. Met bewoners met allerlei psychische problematiek door elkaar en met nauwelijks zorgmedewerkers. En op het menu vrijwel alle dagen pap, behalve op zondag want dan was er, als ik me goed herinner, gefermenteerde vis. In de film zei de directeur van deze instelling ‘Wij brengen troost’. (Ik moest even aan ‘onze’ Dirk de Wachter denken). De woorden van de Moldaviër kon ik wel begrijpen, maar eigenlijk alleen tegen de achtergrond van de trieste beelden kort daarvoor in de film van eenzame zieke ouderen in een hutje op het platteland. Met alleen nog iemand van de kerk die naar hen omkeek.
Andere landen lijken vooral in te zetten op ‘dementie preventie’, met een soort bevolkingsonderzoek en leefstijl adviezen (of verplichtingen?) na je 60e jaar….
Ik vind de film een aanrader voor wie zich wat breder wil bezinnen op wat zinvol is in de zorg.
Anja de Haan
Klachtenfunctionaris en lid PR-commissie VKIG
december 2023