Wet Zorg en Dwang aangenomen door de Eerste Kamer
Wet Zorg en Dwang gaat op 1 januari 2020 in
De Wet Zorg en Dwang gaat op 1 januari 2020 in. De Eerste Kamer heeft de wet op 23 januari 2018 aangenomen.
Onvrijwillige zorg: nee, tenzij…
Het uitgangspunt van de Wet Zorg en Dwang is ‘Nee, tenzij’. Dat wil zeggen dat vrijheidsbeperking, of ‘onvrijwillige zorg’ zoals het in deze wet heet, in principe niet mag worden toegepast, tenzij er sprake is van ernstig nadeel. De wet benadrukt dat onvrijwillige zorg een allerlaatste optie is. De Wet Zorg en Dwang gaat uit van een getrapt zorgmodel. Als het niet lukt om een vrijwillig alternatief te vinden voor de onvrijwillige zorg, wordt er steeds meer (externe) deskundigheid ingeschakeld om mee te denken. Deze nieuwe wet vervangt de huidige Wet Bopz. De Wet Zorg en Dwang geldt niet alleen in instellingen, maar ook in de thuissituatie en in kleinschalige woonvormen.
Stappenplan
De Wet Zorg en dwang beschermt cliënten tegen onvrijwillige zorg met een stappenplan waarin zorgverleners alle mogelijkheden voor vrijwillige zorg in beeld brengen. Klik hier voor het stappenplan. Een definitieve versie verschijnt begin 2018. Let op: Het stappenplan kan je wel nu al helpen om het proces zorgvuldig aan te pakken, maar het is nog niet verplicht om helemaal zo te werken.
Wettekst
- Toelichting Wetsvoorstel Zorg en Dwang op website van Informatiepunt Dwang in de zorg
- Wettekst Zorg en dwang (sept 2016, in 2017 aangenomen in de Tweede Kamer) op website Informatiepunt Dwang in de zorg
- Lees het verslag van het debat over de Wet Zorg en Dwang op de website van de Eerste Kamer.